We hebben 'm overleefd!

Daar zitten we dan weer. Zelfde dag, zelfde maand als vorige week. Daar houden de vergelijkingen ook wel op. Vorige week zat ik er heel anders bij dan nu. Ik zat in een vreemd huis met vreemde mensen en een ontiegelijke spanning voor alles wat er zou gaan gebeuren. Nu zit ik heerlijk op m'n ingerichte kamertje waarvan jullie de foto's waarschijnlijk al gezien hebben. Maar laten we beginnen bij het begin en teruggaan naar vorige week zondag.

Om 5 uur zou het gaan gebeuren. De allereerste kennismaking met alle andere Erasmus studenten. Om 3 uur ben ik met Heidi al richting Krems gegaan en heeft ze met wat leuke plekjes laten zien. Om kwart voor 5 was ik bij de KPH, mijn school voor 4 maanden. Nou ja, de zenuwen gierden wel redelijk door m'n lichaam toen ik zat te wachten. Na een tijdje kwam er een meisje aangelopen. Een beetje ongemakkelijk liep ze naar me toe dus ik vroeg of ze ook een buitenlandse student was, dat was ze. Helemaal priem, even gepraat over waar ze vandaan kwam en blablabla. Super blij natuurlijk want het begin was goed. Al snel volgden er groepjes mensen. Vervolgens met z'n alle de school ingegaan waar we een stortvloed aan informatie over ons heen kregen. Hoe werkt dit, hoe moet je dat doen, manmanman. Al snel kwam ik erachter dat ik de enige was die echt 'alleen' was. De meeste groepen zijn met 2, 3 of 4, behalve Esmé. Zenuwen sloegen weer toe. Nadat de kennismakingsavond over was kwam de groep spaanse meiden naar me toe en begon een leuk gesprek over waar ik woonde in Oostenrijk en hoe ik het vond. Een geslaagd einde van de dag

Toen was het alweer maandag. 's Nachts bij Heidi geslapen en 's ochtends vroeg bracht ze me met alle bagage naar de stuwo (waar ik woon). Heidi moest om half 8 op school zijn en de balie van de stuwo ging om half 9 open. Zit je dus met een stuk of 8 zakken en koffers op een bankje te wachten tot je naar binnen kan, dat was geen pretje en ik heb heel wat rare blikken voorbij zien komen terwijl mensen verbaasd naar die ontiegelijk grote stapel bagage keken. Toen om half 9 kwam de man van de balie inderdaad aangelopen en kreeg ik dan eindelijk mijn sleutel! Toen begon de volgende uitdaging. Alle bagage (gelukkig wel met de lift) naar de 3e etage krijgen. Ver-schri-kke-lijk! Toen eenmaal alles op m'n kamer was besloot ik maar gelijk te gaan inrichten. ik had om 11:20 pas les. Het inrichten ging sneller dan ik dacht. Tegen de tijd dat ik naar school moest was m'n kamer al zo goed als klaar. En toen was het tijd om naar school te gaan. Vreemde school, vreemde mensen, vreemde klas. Jezelf voorstellen aan de leraar en tot je opluchting daar nog 4 andere erasmus studenten zien zitten. Helaas was dat ook het hoogtepunt van die les. De lerares begon 1,5 uur in het Duits te vertellen. Oké, ik spreek een mondje duits, maar dit...hier kon ik dus niks van volgen. Veel meer van dit soort lessen zouden volgen maar dat wist ik op dat moment nog niet.

De rest van de week verliep overdag prima. Je wordt wakker, gaat ontbijten in de gezamelijke keuken, opknappen, naar school, naar huis en dan natuurlijk...NETFLIX! Helaas waren er in de eerste dagen ook redelijk wat kleine dieptepuntjes. Ik had de eerste dag geen internet en geen wifi en kon alleen via sms iedereen bereiken. Daar was die dan: de eerste keer huilen. Had niet gedacht dat ik zo snel al zo veel heimwee zou hebben. Ik miste thuis, mijn ouders, mijn vrienden en voelde me gewoon eventjes niet top. In die week nog vaker moeten huilen. Vooral na het skypen. Het skypen zelf is super leuk! Maar als je dan op gesprek beëindigen klikt dan werd er vaak wel eventjes gehuild. Het is maar goed dat ik zulke lieve mensen om me heen heb want jullie vertelden me dat het goed ging komen, dat ik de eerste week even moest doorkomen en dat het beter zou worden naarmate ik hier langer zou zijn. Ik ben niet het type dat makkelijk z'n ongelijk wil toegeven maar hier is hij dan: JULLIE HADDEN GELIJK!

Het is inderdaad makkelijker geworden. Ik had eindelijk wifi en internet op m'n kamer, kon met iedereen appen en skypen. Ontmoette super leuke mensen hier en begon met het dagelijkse leven in Krems. Nu zit ik hier, 1 week verder met een kamer die ingericht is, eten in m'n koelkast, leuke vrienden hier en met alle mogelijkheden om jullie in Nederland te berichten. Ik heb m'n eerste feestje gehad, m'n eerste uitje, m'n eerste weekend en ik denk inderdaad dat het misschien toch wel eens goed gaat komen met mij hier :P Nogmaals, ik wil jullie bedanken voor alle steun en lieve appjes en berichtjes, jullie zijn stuk voor stuk toppers!

Ik wens jullie vanuit mijn kleine maar gezellige kamertje een hele fijne zondag!

PS: voor de geïnteresseerden, nog maar 76 dagen en dan zie ik jullie weer! :)